رت ديس تنهنجي راھ ۾ ڦڙو ڦڙو ٿي وھي وڃي،
منهنجو نصيب ٺهي وڃي تنھنجو بہ قرض لھي وڃي.

اداس رات جو مان چنڊ گهور گهور پيو پيئان،
اونداهين جا چرٻٽؤ! متان ڪو ديپ ٺهي وڃي.

گلن جا سر ڪٽي ڇڏيو، وڻن جا ٿُڙ سٽي ڇڏيو،
ڪلي ڪلي لتاڙيو متان ڪسر ڪا رھي وڃي.

سوهن مٽيءَ جي مر نہ آ جنھن غير جي نہ ڄڀ پٽي،
اسان جو ڄڻ ۽ ڪنڌ ذري اجوڳا ويڻ سھي وڃي.

مبارڪون وڍيندڙؤ! ڪُهڻ جي رُت اچي وئي،
ھتي پيو ڪو ڪسي وڃي ھتان پيو ڪو ڪھي وڃي.

اڏائي ڌوڙ راھ ۾ اڄ هلون تہ هيئن هلون،
جو اسان جي شھر ڏي ورڻ جي واٽ ئي ڊھي وڃي.