ڪلھ وڳھ ڪوٽ تي ڪا لٿي رات هُئي.
ڀينڊ، ڀتر، پئي، ڳالھ مون سان ڪئي.

سا بہ تاريخ هئي، جا بہ کنڊرات هئي.
کير، ڌارا هئي، ڪهڪشائون ھيون،

ڄڻ دفن ٿي ھتي، ڪائي ڪائنات هئي.
ڄڻ دفن ٿي ھتي، ڪائي ڪائنات هئي.

ڄڻ تہ تاريخ ڀي، شطرنجي راند هئي.
جيت هُئي ھار هُئي، شَھَ هُئي مات هُئي.

ھي جو اتھاس ھو، وقت جي ھو نَدي،
ھر صدي جي الڳ، ڪا نئين لات هُئي.

ويا ڇڏي ھي جُھڳي، چار داڻا چُڳي،
پره جا ها پکي، بِره جي بات هُئي.