پکي پرديس جا سورج پرن پويان لڙي ٿو پيو،
ورڙ ان واٽ تي ويٺل، اڳيان جت رِڻ رڙي ٿو پيو.

لڳي وئي لاڙ سان آ لنئون، اوھان کي ٻيو ڀلا ڇا چئون،
اسان کي عشق سارين جيئن، ڇنڊي ڦوڪي ڇڙي ٿو پيو.

عمر جي آڱرين مان ڏس، ڦُلن وانگي ڇڻون ٿا پيا،
سڄڻ سگريٽ سستي جيئن، سڄو ماڻهو سڙي ٿو پيو.

پراڻي عشق پوڙھي جي، وڄت نڙ ڦُوڪ مان نڪتي،
ملڻ ھي مير محمد جو، جوانين کي جڙي ٿو پيو.

اوھان مُرڪي ملي آخر، ھليا ويا شھر پنھنجي ڏانھن،
اسان جي ڳالهہ جي ڳل تان، اڃان ڳوڙهو ڳڙي ٿو پيو.

وطن ۾ بي وطن معشوق، عاشق جو ملڻ ڪھڙو،
زمانو زور تي تڙ تان، تماچين کي تڙي ٿو پيو.