نئين کي پراڻو ڪجي، دل ڏجي،
سندءِ دل کي ڄاڻو ڪجي، دل ڏجي.

ملڻ کي رليءَ جيان مٿان اوڍجي،
وڇوڙو وڇاڻو ڪجي، دل ڏجي.

سڄڻ کان سوا جي سمهڻ سوچجي،
پٿر جو وھاڻو ڪجي، دل ڏجي؟

املهہ دل جي قيمت تہ ڪھڙي لڳي،
ٽڪو تنھنجو ناڻو ڪجي، دل ڏجي

فرشتي، خدا جي ضرورت نہ ڪا،
رڳو خود کي ماڻهو ڪجي، دل ڏجي.

مجازن جي مومل رڳن ۾ رکي،
رڳو راڻو راڻو ڪجي، دل ڏجي.

اُڏامن کان اڳتي اُڪرندي ”حسن“
پکين کان پڇاڻو ڪجي، دل ڏجي.