لکي رھيو ھو ٻارڙو، زمينَ جي سليٽ تي،
“ستارا ڇونہ پوکيئي، خدا اسان جي کيٽ تي”!

انهن کي ڪيئن وِرتَ جون فضيلتون ٻڌائجن
پَٽيون ٻڌي جيئن پيا، ٻچا جنين جا پيٽ تي!

ڀلي کان جي ڀلو فصل لھي، تڏھن بہ بک تي!
ڪَتيءَ تي ڳوٺ قرض ۾، ننگي بدن آ چيٽَ تي!

نٿيون کپن نوازشون، تمدني قذاق جون
نئون شھر نٿو کپي، اسان کي ڪنھن بہ ٻيٽ تي!