ڄمارون گذاري، ملان يارَ توسان،
سڀئي وقت واري، ملان يارَ توسان.

ڪَتين جي ڪناري، ملان يارَ توسان،
۽ سورج اڀاري، ملان يارَ توسان.

سڄو ڏيھہ مون وٽ جو ويٺو ھجي،
سڀن کي اٿاري، ملان يارَ توسان.

پکي جي پُڪاري، ملان يارَ توسان،
ندي جي نھاري، ملان يارَ توسان.

اکيون ٻئي اُجاري، ملان يارَ توسان،
۽ سپنن سھاري، ملان يارَ توسان.

جبل تي، جُھڳيءَ ۾، ۽ غازن چُرن ۾،
۽ ڪھڙي سِتاري، ملان يارَ توسان.

”حسن“ جي تہ حياتي، تولاءِ آھي،
جياري ۽ ماري، ملان يارَ توسان.