جي جيون تو ۾ سنڌ نہ آ، پوءِ منهنجي تو کان دوري آ،
ھي جيون جيون آھي ڇا، ڪٿ جيل زھر ڪٿ سوري آ.

ھن ڪاڪ منڊل کي ڊاهيندي ڪنھن آس نگر جا ساٽ سٽيون،
اُس کان تہ اجهو ئي گهرجي ٿو، سنسار تپندڙ کوري آ.

ھن ڪوڙ قلعي جو ڀرم ٽٽو سڀ سانگ رچاءِ بہ سمجھون ٿا،
تو ٺوري ٺاھي آڏ رکي، مون ڪالهه جا ڍونڍي ٻوري آ.

ڏاڍو ڏاڍو ڪريو ڇو؟ ڇا لاءِ ڊڄان مان سمجھان پيو،
جي ڏاڍو اڪ جي ماکي آ، پوءِ ڪھڙي باغ جي موري آ.

قاتل جي ھٿ ۾ لرزش آ، خنجر بہ سنڀالي ڪير ڀلا،
ھي منهنجي خون جو تقدس ٿيو، جلاد جي لئہ مجبوري آ

اڄ ڌرتيءَ ماءُ جي ڳل لڳي ھر باغيءَ پئي ٿي هيئن چيو
مان ڪسجان تنهنجي راھن ۾، منظوري آ منظوري آ