جڏھن آھي ملڻ مشڪل، وبائن جي زماني ۾،
ڀلا پوءِ‌ ڪيئن سنڀاليون دل، وبائن جي زماني ۾،

اڪيلو ڪو ھلي ڪيسين، اندر جي ريَت آلي آ،
پري آ پيار جو ساحل، وبائن جي زماني ۾،

ٽڙن ٿا گل برابر پيا، نہ گجرا ڪير پوئي ٿو،
ڪرائي ڪا نہ آ قاتل، وبائن جي زماني ۾،

اڱڻ تي هوءِ اڪيلي هئي، چميو پئي چنڊ بادل کي،
ستارن پئي ڪئي جهلمل، وبائن جي زماني ۾،

پکين جا ٽھڪ ساڳيا ھن، چمي موتيو پيو پوپٽ،
وساري پاڻ آھي کِل، وبائن جي زماني ۾،

کِنوڻ جئين تون کڻي ٻانھون چوين ها خواب ۾ مرڪي،
منهنجا محبوب مون سان مِل، وبائن جي زماني ۾،

ڪڏھن ائين ڪو نہ ھو سوچيو، نہ ملندين خواب ۾ مونسان،
سڄڻ! ٿيندين صفا سنگدل، وبائن جي زماني ۾

مرڻ وارا مري ويندا، پيا جئيندا جيئڻ وارا،
ڪريو پيا پاڻ کي قائل، وبائن جي زماني ۾،

ڊگهو جيون جيئڻ ڪھڙو، ويل لمحو حياتي ھو،
زماني جو ڪيو زائل، وبائن جي زماني ۾،

ڀري تون جام نيڻن جا، ڪندي مڌهوش هيئن منڙو،
مچايون سا ڪٿي محفل، وبائن جي زماني ۾