جبلن کان جي پڇجي ٿو هُو پاڻَ ٻڌائن ٿا،
دردَ وڏا هِن ڌرتيءَ جا اهڃاڻَ ٻڌائن ٿا،

سمنڊ تري ۾ ھوندي باھين وانگي ٿي ڀڙڪيا،
ساڌو ڪھڙي مٽيءَ جا مانڌاڻَ ٻڌائن ٿا،

محڪوميءَ جي ھڪڙي صورت هيئن بہ ٿيندي آ،
ڄاڻوءَ کي منزل جو ڏس اڻڄاڻَ ٻڌائن ٿا،

دل جا گهوڙا ڊوڙ اڃا ڪجهہ ڊوڙ اڃا ڪجهہ ڊوڙ!
دؤر اسان جو اڳتي آ ڪي جواڻَ ٻڌائن ٿا،

پنھنجي وڏڙن جا ھي ساٿي آھن سمجهان ٿو،
ليڙون ٿي ويل لاشن جا پھراڻَ ٻڌائن ٿا،