اسان کي اَمانِي مِليو دک آ،
ازل کان ڪُلهي تي رَکيو دک آ،

ٽِڪاڻو نہ پنھنجي هُيو پَير جو،
سفر در سفر بس رھيو دک آ،

اسان ھڪ قدم جي کنيو سُک ڏي،
وِکون چار وَر ڏئي وَڌيو دک آ،

ٿِڙي ٿاٻڙي جي ڪِرياسين اسين،
ھٿن کان جَهلڻ لئہ رَسيو دک آ.

خدارا اسان تي نہ فتوىٰ ڏجو،
خدا کان اسان کي ڪَٽيو دک آ،