جر جي ڄَر ڪنھن ڄاتي ڪانہ،
لڙڪ اُگھياسي لڪي لڪي.

چائنٺ تي چانڊوڪي آھي،
ھا، پر من جي ڇَن ۾ ڇاھي.
ڪنھن بہ تہ پاتي جهاتي ڪانہ،
کِل آئي تہ بہ ڦِڪي ڦِڪي.

ساڳيو انبر، ساڳي ڌرتي،
ساڳي آھ سُڳنڌ انھيءَ جي،
آھي جا مڌ ماتي ڪانہ،
جنھن کي ساريان سِڪي سِڪي.

پريت بہ مايا، روپ بہ مايا،
سارَ انھيءَ جي لھندي ڇايا،
جنھن ۾ آھ حياتي ڪانہ،
جنھن جي جوتي جهڪي جهڪي.