مان پرديسي پنڇي، آيُس تنهنجي يارَ تَڏي،
چار ڏهاڙا لاتِ لنوين، پوءِ ويندُس جُوءِ ڇَڏي،

مان پرديسي پنڇي، مون تي آهيڙيءَ جي گُهورَ،
ڪھڙو پاڻُ بچايان، منهنجو سَنڌُ سَنڌُ آ سُورَ،

مان پرديسي پنڇي، منهنجا پويان ھاڻي پنڌَ،
ٻولَ اڳي کان ٻِيڻا منھنجا، توڙي ساڻا سَنڌَ،

مان پرديسي پنڇي، منهنجو ماڳُ نہ ھڪڙي هنڌِ،
منهنجا مولا مون لئہ ڪر، تون سائبيريا ڀي سنڌ،

مان پرديسي پنڇي، منهنجي اَٽڪِي ڪِٿِ ڙي جِند،
ڪيڏا ماڳَ مٽائي پهتُس، سائبيريا کان سنڌ،

مان پرديسي پنڇي، آھي ڪَهڙو مُنهنجو ماڳُ؟
سائبيريا کان سنڌ اچِي ٿو ڀانيان پنھنجو ڀاڳُ،