اونهي ۾ آسڻ ڪري، وڃي ماڳ لڌائون مُور،
تن تي جا آٺئي پھر اُڪنڊ ۾، ٿا ڪن تنوارون طُور،
اُت ” روحل “ رات نہ ڏينھن ڪو، نڪو سِسُ نہ سور،
وڃي نُوري گڏيا نُور، لنگهي پيا لاھوت کان.