Aakash Ansari

آڪاش انصاري

25 ڊسمبر, 1956 کان 15 فيبروري, 2025 تائين

ڏھَن شعرن جو مجموعو

شھرت تہ ڪين گهرجي، ڇو پئي ڊُڪي پٺيان،
مشھور ڪيڏو ٿيو آ، گمنام جو تصور.

حسن درس


غزل پڙھو

محبوب جواني جا اسرار عجيب آھن،
سُرمي سان ڏِسي توکي موسم هِي ڦِري آھي!

ايوب کوسو


غزل پڙھو

گهري ڪاري ڀونئر جدائي هئي جوڀن جي،
اکڙين آڏو انڌ ٿياسين روئي پياسين.

خليل ڪنڀار


غزل پڙھو

ٿِڙي ٿاٻڙي جي ڪِرياسين اسين،
ھٿن کان جَهلڻ لئہ رَسيو دک آ.

جھانگير ڏاهري


غزل پڙھو

ڳالھہ ڪرڻي ھئي اثر واري طريقي سان تڏھن،
سوچ جي اظھار ورتي، شعر جي فن ۾ پناھہ!

راشد مورائي


غزل پڙھو

گلن جا سر ڪٽي ڇڏيو، وڻن جا ٿُڙ سٽي ڇڏيو،
ڪلي ڪلي لتاڙيو متان ڪسر ڪا رھي وڃي.

حليم باغي


غزل پڙھو

اسان جي مئاسين سفر ۾ او ساٿي!
تہ ماڻيندا منزل پنھنجا ڍول ڍاٽي.

آڪاش انصاري


غزل پڙھو

ڌُنڌ گهٻرائجي، رستي تي ھلي آئي آ،
عشق جي پنڌ اڳيان، بند گلي آئي آ.

اسحاق سميجو


مان پرديسي پنڇي، مون تي آهيڙيءَ جي گُهورَ،
ڪھڙو پاڻُ بچايان، منهنجو سَنڌُ سَنڌُ آ سُورَ،

جھانگير ڏاهري


غزل پڙھو

مان توسان دل جي ڳالھ ڪرڻ ٿو گهران ليڪن،
ھُو سامھون ويٺو آ، سو بوريت جو سبب آ.

راشد مورائي


غزل پڙھو

اڄ جو غزل

حسن درس

سج جھڙي سنڌ راڻي روشنائي نور بيبي

سج جھڙي سنڌ راڻي روشنائي نور بيبي،
اڀرندڙ ۽ چمڪندڙ آ ھر صبح جو پور بيبي.

جي جلي پيو ھن جدائيءَ جهير ڏيئي ماري وڌو،
ھيٺ ڏس ھي ميڙ ماڻهو گھايلن کي گهور بيبي.

ڪونج پنھنجي وطن واپس، ھئي وري ورھين پُنا،
ويجھڙائيءَ جي وڳي ۾ ڏيھہ ۾ ڄڻ ڏور بيبي.

ھو شھزادي، ھو آزادي، ماڻهو جنھنجا متوالا،
گيت بيبي، گل بيبي، ٻاجھ جھڙو ٻُور بيبي.

زندگيءَ کي زخم آيو واءُ کي ڄڻ چھڪ پيا،
ڄڻ ستارا پيا ٽٽي ۽ چنڊ چڪنا چور بيبي.

مون نہ ھي ڄاتو تہ ٿيندي سنڌ ۾ ٻي ڪربلا،
ماتمي ڪارو وڳو ٿيندو وري مشھور بيبي.

سر ڏسڻ جي رسم، ريتون ۽ رواج ڪنھن وڌا،
ڪڙم تنھنجي جي ڪھاڻي نسبتِ منصور بيبي.

ماءُ منھنجي، ڀيڻ منھنجي، ڌيءَ منھنجي ڪيئن ڪُٺي،
سنڌ آخر ڪيستائين! سھندي رھندي سور بيبي.

شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ

ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو

ھي شعر ڪنھن جو آھي؟

وڻجاري ڪيا قول ورڻ جا، ساريان تبسم سانگ اچڻ جا،
ڪو پرڏيھي ايندُم پيھِي، روز ٻھاريان خاڪ بندر جِي

Poet مانجھي فقير

مانجھي فقير

Poet روبينہ ابڙو

روبينہ ابڙو

Poet عبدالغفار تبسم

عبدالغفار تبسم

مھرباني ڪري انتظار ڪريو...